การศึกษาภาคสนามจำนวนมากเกี่ยวข้องกับการจัดการกับสัตว์

การศึกษาภาคสนามจำนวนมากเกี่ยวข้องกับการจัดการกับสัตว์ที่ทำการศึกษาซึ่งเกี่ยวข้องกับการจับ การทำเครื่องหมาย หรือขั้นตอนเพิ่มเติม หรือทั้งสองอย่างรวมกัน ซึ่งอาจทำให้เกิดความทุกข์ใจได้ การจับภาพ การทำเครื่องหมาย การแท็กด้วยคลื่นวิทยุ และการรวบรวมข้อมูลทางสรีรวิทยา เช่น ตัวอย่างเลือดหรือเนื้อเยื่อ อาจส่งผลที่ตามมาล่าช้า เช่น ความน่าจะเป็นของ การทดลอง การอยู่รอดและการสืบพันธุ์ลดลง ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งที่จะต้องปฏิบัติตามขั้นตอนดังกล่าวตาม 'แนวปฏิบัติที่ดีที่สุด' และติดตามสัตว์เพื่อหาผลเสียที่อาจเกิดขึ้น การศึกษานำร่องอาจใช้เพื่อประเมินการหยุดชะงักด้านสิ่งแวดล้อมที่อาจเกิดขึ้นของงานภาคสนาม ซึ่งควรลดให้เหลือน้อยที่สุด และการศึกษาติดตามผลอาจใช้เพื่อติดตามผลสำเร็จของการศึกษาและผลเสียที่เกิดกับสัตว์นักวิจัยควรคำนึงถึงโครงสร้างทางสังคมและพฤติกรรมของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายใต้การศึกษาวิจัย ตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุดคือการที่เด็กต้องพึ่งพาการดูแลจากมารดา สำหรับสปีชีส์ที่มีองค์กรทางสังคมที่ซับซ้อน การลบสมาชิกที่สำคัญของกลุ่มสังคมอาจทำให้ความเป็นอยู่ที่ดีของสมาชิกที่เหลือลดลง การพิจารณาดังกล่าวอาจเกี่ยวข้องแม้ว่าการกำจัดสัตว์จะเกิดขึ้นชั่วคราว