การเย็บแผลถูกนำมาใช้ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1990

การเย็บแผลถูกนำมาใช้ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1990 และจากการศึกษาขนาดเล็กพบว่าเจ็บน้อยกว่าและหายเร็วกว่าการผ่าตัดทั่วไป การศึกษาระยะสั้นสองสามชิ้นซึ่งมีการติดตามผลน้อยกว่าหนึ่งปี แนะนำว่าการเย็บเล่มเท่ากับการตัดออกเพื่อควบคุมอาการริดสีดวงทวารเพิ่มเติม ผลลัพธ์เหล่านี้ช่วยนำไปสู่ความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับขั้นตอนการเย็บเล่มสำหรับการทบทวนใหม่นี้ ผู้วิจัยได้วิเคราะห์การทดลองทางคลินิกแบบสุ่ม 7 รายการที่มีผู้เข้าร่วม 537 คน และพบว่าผู้ป่วยที่ได้รับการเย็บแผลเป็นวงกลมมีแนวโน้มที่จะเกิด โรคริดสีดวงทวาร ซ้ำในระยะยาวอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าผู้ที่ริดสีดวงทวารได้รับการผ่าตัดออกจากผู้ป่วยเย็บกระดาษ 269 ราย มีผู้ป่วย 23 รายที่กลับมาเป็นซ้ำ เทียบกับผู้ป่วย 268 รายในกลุ่มที่ได้รับการผ่าตัดซ้ำ 4 รายผู้ตรวจสอบยังพบว่าสัดส่วนของผู้เย็บเล่มที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญบ่นว่ามีอาการห้อยยานของอวัยวะ (ยื่นออกมานอกทวารหนัก) ทั้งภายใน 12 เดือนและนานกว่านั้น