การซักแห้ง

การซักแห้งเป็นกระบวนการทำความสะอาดเสื้อผ้าและสิ่งทอโดยใช้ ตัว ทำ ละลายอื่นที่ไม่ใช่น้ำ การซักแห้งยังคงต้องใช้ของเหลว แต่เสื้อผ้าจะถูกแช่ในตัวทำละลาย ของเหลว ที่ไม่มีน้ำ เตตระคลอโรเอทิลีน (perchloroethylene) หรือที่รู้จักกันในอุตสาหกรรมว่า "perc" เป็นตัวทำละลายที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย ตัวทำละลายทางเลือกคือ1-โบรโมโพรเพนและปิโตรเลียมสปิริต เส้นใยธรรมชาติส่วนใหญ่สามารถล้าง ในน้ำได้ แต่ใยสังเคราะห์บางชนิด (เช่นวิสโคส ไล โอเซลล์โมดัลและคิวโปร ) ทำปฏิกิริยากับน้ำได้ไม่ดี และควรซักแห้งหากเป็นไปได้ คำว่า "เครื่องซักแห้ง" ใช้กับทั้งร้านค้าที่ให้บริการซักแห้ง และสำหรับผู้ควบคุมเครื่องที่ดำเนินการตามกระบวนการ ชาวกรีกและโรมันโบราณมีวิธีทำความสะอาดสิ่งทอแบบไม่ใช้น้ำ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้ผงเคมีและดินเหนียวดูดซับ ( fuller's earth ) ในช่วงปี 1700 ชาวฝรั่งเศสใช้ตัวทำละลายที่มีส่วนผสมของน้ำมันสนสำหรับการทำความสะอาดเฉพาะทาง การซักแห้ง ที่ใช้ตัวทำละลายสมัยใหม่อาจมีต้นกำเนิดในปี พ.ศ. 2364 โดยนายโทมัส แอล. เจนนิงส์ ผู้ประกอบการชาวอเมริกัน เจนนิงส์เรียกวิธีการของเขาว่า "การขัดถูแบบแห้ง ผู้ดำเนินการย้อมผ้าชาวฝรั่งเศส Jean Baptiste Jolly ได้พัฒนาวิธีการของเขาเองโดยใช้น้ำมันก๊าดและน้ำมันเบนซินในการทำความสะอาดผ้า เขาเปิดบริการซักแห้งครั้งแรกในปารีสในปี พ.ศ. 2388 ความกังวลเรื่องการติดไฟทำให้วิลเลียม โจเซฟ สต็อดดาร์ด ช่างซักแห้งจากแอตแลนตาพัฒนาตัวทำละลาย Stoddard (ไวท์สปิริต) เพื่อเป็นทางเลือกที่ไวไฟ น้อยกว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับตัวทำละลายที่ใช้น้ำมันเป็นเชื้อเพลิง การใช้ตัวทำละลายปิโตรเลียมที่ไวไฟสูงทำให้เกิดไฟไหม้และการระเบิดจำนวนมาก ส่งผลให้มีกฎระเบียบเกี่ยวกับน้ำยาซักแห้งของรัฐบาล