ประวัติตู้เย็น

ตู้เย็นหรือเรียกอีกอย่างว่าตู้เย็นคือเครื่องใช้เชิงพาณิชย์และในบ้านที่ประกอบด้วย ช่องหุ้ม ฉนวนความร้อนและปั๊มความร้อน (เชิงกล อิเล็กทรอนิกส์ หรือเคมี) ที่ถ่ายเทความร้อนจากภายในสู่สภาพแวดล้อมภายนอก เพื่อให้ภายในเย็นลงจนถึงอุณหภูมิต่ำกว่า อุณหภูมิห้อง. การแช่เย็นเป็นเทคนิคการเก็บรักษาอาหาร ที่จำเป็น ทั่วโลก อุณหภูมิที่ต่ำกว่าจะลดอัตราการแพร่พันธุ์ของแบคทีเรียดังนั้นตู้เย็นจึงลดอัตราการเน่าเสียลง ตู้เย็นจะรักษาอุณหภูมิให้สูงกว่าจุดเยือกแข็ง ไม่กี่องศาของน้ำ. ช่วงอุณหภูมิที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการจัดเก็บอาหารที่เน่าเสียง่ายคือ 3 ถึง 5 °C (37 ถึง 41 °F) อุปกรณ์ที่คล้ายกันซึ่งรักษาอุณหภูมิ ให้ต่ำกว่าจุดเยือกแข็งของน้ำเรียกว่าตู้แช่แข็ง ตู้เย็นเข้ามาแทนที่กล่องน้ำแข็งซึ่งเป็นเครื่องใช้ในครัวเรือนทั่วไปมาเกือบศตวรรษครึ่ง สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐอเมริกาแนะนำให้เก็บ ตู้เย็น ที่อุณหภูมิหรือต่ำกว่า 4 °C (40 °F) และควบคุมช่องแช่แข็งที่ −18 °C (0 °F) ระบบทำความเย็นระบบแรกสำหรับอาหารเกี่ยวข้องกับน้ำแข็ง การทำความเย็นประดิษฐ์เริ่มขึ้นในกลางทศวรรษที่ 1750 และพัฒนาในต้นทศวรรษที่ 1800 ในปี พ.ศ. 2377 ระบบทำความเย็นแบบอัดไอที่ใช้งานได้ระบบแรกถูกสร้างขึ้น เครื่องทำน้ำแข็งเชิงพาณิชย์เครื่องแรกถูกประดิษฐ์ขึ้นในปี พ.ศ. 2397 และในปี พ.ศ. 2456 มีการคิดค้นตู้เย็นสำหรับใช้ในบ้าน ในปี พ.ศ. 2466 Frigidaire ได้เปิดตัวหน่วยบรรจุในตัวเองเครื่องแรก การเปิดตัวของฟรีออนในช่วงทศวรรษที่ 1920 ได้ขยายตลาดตู้เย็นในช่วงทศวรรษที่ 1930 ตู้แช่แข็งที่บ้านเป็นช่องแยก (ใหญ่เกินความจำเป็นสำหรับน้ำแข็งก้อนเท่านั้น) ถูกนำมาใช้ในปี 1940 อาหารแช่แข็งซึ่งก่อนหน้านี้เป็นสินค้าฟุ่มเฟือยกลายเป็นเรื่องธรรมดา

โพสต์โดย : มาเรียม เมื่อ 11 พ.ค. 2566 17:37:07 น. อ่าน 94 ตอบ 2